خیال واژه

نشسته بودم گوشه غارم و با خودم فکر کرده بودم امروز چندمین روز است که به جز سلام و "شب به خیر" و "خواهش میکنم قابلی نداشت" هیچ حرفی با کسی نزده ام.آن هم در شرایطی که با پنج نفر دیگر در یک اتاق دوازده متری زندگی می کردم و خواهی نخواهی صدای نفسهایشان را هم می شنیدم.اتاق ما با همه اتاق های خوابگاه فرق داست.جلو تختهایمان پرده کشیده بودیم تا هرکسی حریم خصوصی خودش را داشته باشد که بتواند توی آن حریم که به وسعت یک تخت بود،تنها باشد."سین" که تخت بالایی من را اشغال کرده بود آدم پر جنب و جوشی بود.وقتی می آمد توی اتاق و می دید همه بیدارند،کسی درس نمی خواند و کسی توی غارش نیست -اسم تختهایمان را غار گذاشته ,غار ...ادامه مطلب