تابستان بس است

یادم افتاد توی تمام این سیزده سال وبلاگ نویسی، یک پست اختصاصی برای تابستان داشته ام. آنهایی که مرا می شناسند می دانند چه جور پستی منظورم است. یک پست تابستانی، سرشار از تنفر، گرمای خَرپَز، کلی دلتنگی، حال خراب و انتظار برای رسیدن پاییز که دست کم برگها زرد شوند و هوا کمی خنک. زندگی که قرار نیست زیباتر شود. آدمها که قرار نیست باشعورتر شوند. من که قرار نیست به آرزوهایم برسم. حداقل هوا خنک شود که دست کم بزنم بیرون و دلم را خوش کنم که پیاده روها با برگهای پاییزی قشنگتر شده اند.