کاش...شاید

کاش می توانستم این عادت مسخره را کنار بگذارم، به یکی از دوستانم تلفن کنم و وقتی پرسید حالم خوب است یا نه بگویم نه. بعد بزنم زیر گریه و تمام اتفاقات این چند ماه اخیر را برایش تعریف کنم. شاید، شاید آرام می شدم. شاید از دست این همه فشار روحی، استرس، غم سنگین اتفاقات افتاده و نگرانی برای اتفاقهای هنوز نیفتاده، گریه های شبانه و هق هق های خفه شونده توسط بالش رها می شدم.