لعنت به برادران سینوس، تانژانت و کتانزانت و کسینوس

کی گفته مثلثات در زندگی روزمره کاربردی ندارد؟ اگر مثلثات نبود که نمی توانستم توضیح بدهم حالم چطور است. اما حالا -با تشکر از هر خری که مثلثات را اختراع کرد و دوران دبیرستان و دانشگاهمان را به فاک داد- می توانم بگویم حالم یک تابع سینوسی است. خوب می شوم و بد. امیدوار می شوم و ناامید. می خندم و گریه می کنم. عاشق می شوم و متنفر. به آدمها شانس دوباره می دهم و بعد می اندازمشان ته زباله دان تاریخ و همینطور تا آخر. ولی همچنان مرگ بر ریاضی و  در عین حال زنده باد ریاضیدان به امید اینکه برای انتگرال هم کاربردی در زندگی روزمره پیدا کنم.